Ο Νικόλας, σε αντίθεση με μένα, που διατηρούσα και εξακολουθώ να διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις, θεωρούσε ότι η μόνη διέξοδος στο σημερινό αδιέξοδο του κυπριακού προβλήματος ήταν η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Γνήσιος ευρωπαϊστής και θιασιώτης μιας ενωμένης Ευρώπης, πίστευε αταλάντευτα ότι δεν ήταν δυνατό να μην υπάρξει μια θέση σε αυτήν την οικογένεια και για το νησί του. Αν και δεν υποτιμούσε τις δυσκολίες και τα εμπόδια στην ευρωπαϊκή πορεία της Κύπρου, πίστευε ότι με σοβαρότητα, θάρρος, επιμονή και φαντασία αυτός ο στόχος δεν ήταν ανέφικτος. Πάνω απ' όλα χρειαζόταν σκληρή δουλειά, κάτι που το έκανε ο ίδιος πράξη στη διπλωματική του, η οποία δεν αποτελεί συνηθισμένη εργασία αλλά προσωπική υπόθεση. Αυτό πιστοποιείται από την επιμέλεια με την οποία συγκέντρωσε το υλικό, και την αγάπη με την οποία το επεξεργάστηκε. Τίποτε δεν άφησε απ' έξω ο Νικόλας: όχι μόνο τη βιβλιογραφία που απαιτούσαν οι κανονισμοί, αλλά και συνεντεύξεις με τους Υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας και Κύπρου, επίσημες εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χάρτες, ακόμα και αρχαία αποφθέγματα επιστράτευσε για να τεκμηριώσει την εργασία του. Από αυτήν την άποψη η διπλωματική του εργασία, όπως και εκείνη που εξεπόνησε για το μάστερ του στο London Scholl of Economics, αποτελούν ουσιαστικά συμβολή για όσους ενδιαφέρονται για την Κύπρο. Πάνος Τσακαλογιάννης