Τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του Emmanuel Bove, κατά τη διάρκεια των οποίων γράφτηκε και "Η Παγίδα", θα μπορούσε κανείς να τα θεωρήσει ως τα πιο «συμπυκνωμένα» και τα πιο δραματικά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο πόλεμος και ο θάνατος γίνονται οι ρυθμιστές τόσο της ανθρώπινης όσο και της συγγραφικής συνθήκης. Ήδη από το 1934 ο Bove είναι μέλος της αντιφασιστικής οργάνωσης CVIA, της οποίας προΐστανται γνωστοί διανοούμενοι της αριστεράς, μεταξύ των οποίων και ο φιλόσοφος Alain. Ο Χίτλερ και οι εθνικοσοσιαλιστές έχουν πλέον, χάρη στον εξουσιοδοτικό νόμο του 1933, την εξουσία στα χέρια τους· η Ευρώπη κλυδωνίζεται, η ελευθερία της απειλείται.Ο καμβάς της λαβυρινθώδους πλοκής του μυθιστορήματος δεν είναι ?κατά την άποψή μας-παρά η ίδια η Ιστορία πάνω στην οποία ο Bove χτίζει ένα πολιτικό-υπαρξιακό θρίλερ, γεμάτο ανδρείκελα παγιδευμένα στα πλοκάμια του φασισμού, μηδέ του πρωταγωνιστή του εξαιρουμένου, έρμαια μιας απέραντης και απελπιστικής μοναξιάς.