Η πανδημία που βιώνουμε θεωρείται και όχι άδικα σαν μία μεγάλη παγκόσμια καταστροφή. Ωστόσο, η διαφορετική οπτική με την οποία πρέπει να δούμε τα γεγονότα είναι απαραίτητη για να τα ξεπεράσουμε. Σε σχέση με τις πανδημίες του παρελθόντος σήμερα διαθέτουμε σημαντικά εφόδια τα οποία θωρακίζουν την άμυνά μας. Η ψυχολογία μας στην αντιμετώπιση αυτής της λαίλαπας είναι αρνητική. Δυσκολευόμαστε να δούμε ένα καλύτερο μέλλον και ωραιοποιούμε όλο και περισσότερο το παρελθόν. Δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στα καλά νέα και αντιμετωπίζουμε με καχυποψία όσους προσπαθούν να μας πείσουν πως υπάρχει και η καλή πλευρά στην καθημερινότητά μας. Η λογική όλων μας γέρνει προς τις οικονομικές και περιβαλλοντικές καταστροφές που συμβαίνουν, οδηγώντας τον δείκτη της ζυγαριάς του θυμικού μας στη σίγουρη παρακμή. Η αδιαφορία και η μοιρολατρία έρχεται έτσι σαν φυσική συνέπεια να φωλιάσει στη ζωή μας. Τα οράματα για έναν καλύτερο κόσμο εδώ και δεκαετίες έχουν εκλείψει και στη θέση τους κυριαρχεί η απαισιοδοξία. Η συνειδητοποίηση ότι ο υλικός πλούτος δεν οδηγεί στην ευτυχία, αλλά επιβάλλει σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, την επαναχάραξη πορείας ζωής συμβατής με την αισιόδοξη προοπτική. Το συνειδητοποιούμε;