Είναι πραγματικά σπάνιο πράγμα, μια επιστημονική μελέτη γραμμένη πριν από σχεδόν εβδομήντα χρόνια, να εξακολουθεί και σήμερα να διατηρεί αμείωτη τη σημασία και την επικαιρότητά της. Συνήθως, με την πάροδο του χρόνου, τα έργα αυτά ή ξεπερνιούνται τελείως ή διατηρούν μία έμμεση μόνο αξία και χρησιμότητα. Ενδιαφέρουν πια τους λίγους ειδικούς μελετητές - αυτούς που θέλουν να εμβαθύνουν στα γεγονότα και τις συνθήκες της εποχής ή να γνωρίσουν την πορεία που ακολούθησαν οι διάφορες αναλύσεις και αναζητήσεις πάνω στο θέμα που πραγματεύεται η μελέτη. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο με την "Πολιτική Πλευρά του Κουτσοβλαχιχού Ζητήματος", έργο γραμμένο το 1948 από τον Ευάγγελο Αβέρωφ, νέο τότε βουλευτή στο Κόμμα των Φιλελευθέρων. Άνθρωπος πολύπλευρος και πολιτικός με βαθύ αίσθημα ευθύνης προς τον τόπο του, ο Αβέρωφ ήταν πάντοτε ιδιαίτερα ευαίσθητος και διορατικός σε θέματα που αποτελούσαν άμεση ή έμμεση απειλή κατά της εθνικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς. Κουτσόβλαχος στην καταγωγή του, με ρίζες από την Ήπειρο και τη Θεσσαλία, ήταν ο ανήσυχος δέκτης των μηνυμάτων της ξένης προπαγάνδας που αναπτύχθηκε απροκάλυπτα πλέον κατά την Κατοχή και που αποσκοπούσε στη δημιουργία και εκμετάλλευση μειονοτικού ζητήματος στη χώρα μας. Αγωνίστηκε για να ξεσκεπάσει και να αποτρέψει τους σοβαρούς κινδύνους που μπορούσαν να προκύψουν μελλοντικά από την μελετημένη και επίμονη αυτή προσπάθεια, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να εξοριστεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία. Μετά την απελευθέρωση, συνέχισε τον αγώνα του, προσπαθώντας να αφυπνίσει την Πολιτεία και την κοινή γνώμη που σ' όλο αυτό το διάστημα είχε δείξει μια εντυπωσιακή αδιαφορία ή και άγνοια για το όλο ζήτημα. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το Κουτσοβλαχικό ζήτημα απασχόλησε σοβαρά λίγους μόνο επίσημους φορείς του κράτους ή ιδιαίτερα ευαίσθητες μερίδες του πληθυσμού. Ανάμεσα στους πρώτους, ο πολιτικός Αβέρωφ δεν έχανε την ευκαιρία για να κρούσει τον κώδωνα κινδύνου, έστω και αν πολλές φορές συναντούσε "το χαμόγελο που απευθύνεται προς όσο