Σ’ έναν κόσμο όπου η βία ενάντια στον άλλο άνθρωπο –αλλά και η βία ενάντια στη φύση– μοιάζει εφιαλτική κανονικότητα, η ποίηση επιμένει να αρθρώνει τον ευγενή της αντίλογο υπερασπίζοντας το πιο ουσιώδες: χώρο και χρόνο στη ζωή και τη σκέψη μας για τον άλλο άνθρωπο, μέχρι την τελική κατανόηση.