Το λιβάδι μου κοσμείται από ένα σκιάχτρο. Με εβένινα φτερά και χρυσοποίκιλτη μάσκα βενετσιάνικη για να μη φαίνονται τα φρικιαστικά του μάτια κι έχω ράψει το στόμα του απ' άκρη σ' άκρη για να μη σπέρνει κακοτυχία με τις ποταπές του λέξεις. Το λιβάδι μου το θερίζω, κι έτσι εν τόπω χλοερώ μπορώ να διακρίνω ένα-ένα τα φίδια που χορεύουν με το σκιάχτρο μου. Είν' αυτό ένα βδέλυγμα και τα βράδια μου μιλά. [...]