Η Άλις Όσβαλντ επιχειρεί μια ανασκαφή της "Ιλιάδας", μεταφράζει από το πρωτότυπο και δημιουργεί ένα "προφορικό νεκροταφείο", ένα μεγάλο ποίημα-φόρο τιμής στους νεκρούς και των δύο στρατοπέδων του Τρωικού πολέμου, υπενθυμίζοντας ότι μία από τις βασικές λειτουργίες του έπους, και όλης της λογοτεχνίας, είναι η διατήρηση της μνήμης. "Ο πρώτος που πέθανε ήταν ο ΠΡΩΤΕΣΙΛΑΟΣ Άντρας ταγμένος βούτηξε με φούρια στο σκοτάδι Με σαράντα μελανά καράβια ν' αφήνουν πίσω τους τη γη Άντρες σάλπαραν μαζί του από εκείνους τους γκρεμούς που τους φωτίζουνε λουλούδια Όπου το χορτάρι δίνει στα πάντα τροφή Πύρασος Ίτων Πτελεός Ανδρών Πέθανε στον αέρα πηδώντας για να φτάσει πρώτος στην ακτή Το σπίτι του έμεινε μισοχτισμένο Πετάχτηκε η γυναίκα του γδέρνοντας τα μάγουλά της Ο Ποδάρκης ο σε όλα λιγότερος αδελφός του Πήρε το πόστο του αλλά αυτά έγιναν πριν πολύ καιρό Βρίσκεται στη μαύρη γη χιλιάδες χρόνια τώρα".