«Τουλάχιστον τον ουρανό δεν μπορούν να τον μοιράσουν», είπε ο Μάνφρεντ κοροϊδευτικά. Τον ουρανό; Αυτόν ολόκληρο το θόλο, το γεμάτο ελπίδες, λαχτάρες, έρωτα και θλίψη; «Πως», είπε η κοπέλα, «ο ουρανός μοιράζεται πρώτος πρώτος». (. . .) Είναι η ιστορία μιας άτυχης αγάπης που συντρίβεται κάτω από το βάρος των ιδεολογικών αντιθέσεων των πρωταγωνιστών, που ο ουρανός τους χωρίζεται οριστικά με την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου στις 13 Αυγούστου του 1961. Εκείνος παραμένει στο Δυτικό Βερολίνο, όπου είχε καταφύγει πριν μερικούς μήνες, κι εκείνη επιστρέφει στην Ανατολική Γερμανία, όπου διανύει μια επώδυνη, σχεδόν θανατηφόρα πορεία αυτογνωσίας που αφορά τόσο τη γυναικεία υπόστασή της όσο και την προσπάθεια ένταξής της στη συλλογική συνείδηση του τόπου της. Η ανώριμη κοπελίτσα που αποπνέει ακόμα τη ζεστασιά της σπιτικής φωλιάς μετατράπηκε μέσα σ’ ένα χρόνο σε μια νεαρή γυναίκα που μαθαίνει με κόπο, αλλά για πάντα, να βλέπει τη ζωή κατά πρόσωπο, να μεγαλώνει στην ηλικία, αλλά να μη σκληραίνει». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)