Αν για την ερμηνεία ενός μουσικού κομματιού το σπουδαιότερο είναι αυτό που δεν μπορεί να καταγράψει η κλασική σημειογραφία, άλλο τόσο για την κατανόηση ενός έργου το σπουδαιότερο είναι ακριβώς αυτό που δεν αναλύεται. Οφείλει ωστόσο ο σπουδαστής, με τον ίδιο τρόπο που μελετά την τεχνική ενός οργάνου, να μαθαίνει και την τεχνική της κατασκευής ενός έργου. Αρκεί να έχει πάντα κατά νου ότι, αν θέλει να γίνει αληθινός μουσικός, αυτά δεν είναι παρά η βάση. Ειδικότερα για την σύνθεση, η δημιουργική παρέμβαση που ανατρέπει κάθε προηγούμενη κατασκευαστική συνταγή, είναι αυτή που κάνει τον αληθινό συνθέτη -αυτό άλλωστε επισημαίνει κι ο Ιωσήφ Βαλέτ στο πρόλογο του όταν μιλά για την ελευθερία της δημιουργίας. Χρειάζονται ωστόσο βιβλία - καλά βιβλία - που να μας μαθαίνουν Μορφολογία και Ανάλυση. Κι ένα τέτοιο βιβλίο έγραψε ο Ι. Βαλέτ, γεμάτο χρήσιμες πληροφορίες και γνώσεις. Ακολουθώντας την ιστορική εξέλιξη και αναλύοντας την φόρμα ενός μεγάλου αριθμού αντιπροσωπευτικών κομματιών, καλύπτει με επάρκεια μια σχεδόν χιλιετία κλασικής μουσικής, οδηγώντας μεθοδικά τον σπουδαστή στην κατανόηση των διαδοχικών μορφικών μοντέλων αλλά και της μεταξύ τους σχέσης. Ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο, μια προσφορά για τη μουσική εκπαίδευση. (από τον πρόλογο του Γ. Κουρουπού, συνθέτη)