Ο Μότσαρτ δεν προσέχει μόνο τη μελωδία, όπως οι Ιταλοί ή την απαγγελία, όπως ο Cluck και οι Γάλλοι. Εννοεί προπαντός να εμφανίσει μουσικό έργο και η ποίηση "να είναι η ευπειθής κόρη της μουσικής", κατορθώνει όμως να τα συμβιβάσει όλα, να μη θυσιάσει ούτε τη μελωδία ούτε την απαγγελία. Η σύλληψή του αποτελεί σύνθεση τέλειας ισορροπίας. Πωλ Λαντορμύ