Με την ανθολόγηση του είδους, που για πρώτη φορά επιχειρείται, ευρύνονται και προς το πεδίο της παροιμίας τα όρια του νεοελληνικού "μύθου" και πλουτίζεται η παρακαταθήκη των επεισοδίων-αλληγοριών, που "τεκμηριώνουν" τον ελληνικό λόγο, προφορικό και γραπτό, με την αμεσότητα των δικών του λαϊκών πηγών, από τη γύρω φύση και τον άνθρωπο.