Σαν πρόλογος Θύμηση τώρα μακρινή... Το σούρουπο να λιποθυμάει μοσκοβολώντας γιασεμί, το βρόχινο τραγούδι, εσύ και το τρένο που περνούσε στις 10 το βράδυ ακριβώς. Έτσι στη μνήμη σε κρατώ κι’ εσύ θα μ’ έβρεις στη βροχή, στο σούρουπο και στον παλιό σταθμό, μ’ ένα τσαμπάκι στο χέρι γιασεμί. Άλλο λουλούδι δεν αφήνω στο βάζο να μυρίζει.