…Κι αν ο Άνθρωπος έχει ψυχή, τότε την πουλάει τόσο φθηνά που ακόμα και ο Διάβολος έχει πάψει να ενδιαφέρεται γι’ αυτήν. Ο Άντριαν φόρεσε πολλές στολές στη ζωή του χωρίς να ενδυθεί καμία. Έγινε ένα φάντασμα που στοιχειώνει τυφλά υπόγεια, ένας βρικόλακας που δεν αντέχει το φως της ημέρας. Η Χάνα μια λαθρόβια της κιβωτού των δίκαιων και των ευσεβών. Μια πόρνη, μια μάνα της Ανατολής, εξόριστη σε μια νέα Βαβέλ. Κανένας άνθρωπος δεν θα έπρεπε να κρύβει το μέτωπό του από τα δάκρυα του Χριστού – πόσω μάλλον ο Ροζάριο, ένας ιερέας. Τα παράθυρα της ζωής γι’ αυτούς είχαν κλείσει εδώ και καιρό, είχαν κλείσει και τα παντζούρια. Γύρω τους ένας κλοιός από πληρωμένους δολοφόνους, επιθεωρητές, decadence περσόνες. Και εκείνοι, κυνηγημένοι, τρέχουν στα υγρά καλντερίμια του Βελγίου αναζητώντας την αναβίωση μιας χαμένης αξιοπρέπειας στο άλμα πίστης που καλούνται να κάνουν.