Με την πεποίθηση του ανθρώπου που έχασε τον κόσμο όλο, οφείλω ευθέως να παραδεχτώ ότι ποτέ η ζωή δεν γεννήθηκε μόνο από την αγάπη. Ο ήλιος πάντοτε ήταν για όλους, γιατί ξημέρωνε ψηλά. Όμως, η γη μαζί δεν χώρεσε αθώους και κρετίνους. Ο Γαλιλαίος δεν χρειάστηκε να σταυρωθεί για τους αμνούς. Για κείνους, μόνος, έκλαψε. Και από πίκρα τους ευλόγησε. Τους είχαν, βλέπετε, καταραστεί να ζήσουν....