Ο κάμπος απλωνόταν στους πρόποδες του λόφου αιμόφυρτος. Ήταν 3 Μαΐου και το λιβάδι διάσπαρτο από κατακόκκινες παπαρούνες. Ο Ιούλιος λάτρευε τις παπαρούνες, που στο απαλότερο άγγιγμα γλιστρούν από τα δάχτυλα αφήνοντας στο δέρμα τη βελούδινη αίσθηση του μάταιου. Το τέλειο σύμβολο της ζωής, κατακόκκινες, σπάνιες μέσα στο έτος, απατηλές. Ναι, αγαπούσε τις παπαρούνες και μισούσε τους ανθρώπους. Τους έβλεπε ασήμαντους και καταδικασμένους στα πάθη και στη μικρότητά τους.