Το θέμα του βιβλίου βασίζεται σε ένα γεγονός της δεκαετίας του 1960 -ένας Βιεννέζος μαθητής γυμνασίου εξόντωσε την οικογένεια του μετά την ανάγνωση βιβλίων του Καμύ-, την οποία η Ελφρίντε Γέλινεκ τοποθετεί στα τέλη της δεκαετίας του 1950, την εποχή του οικονομικού θαύματος. Τα πρόσωπα είναι χαρακτηριστικοί τύποι της κοινωνικής τους τάξης: τα δίδυμα αδέρφια Ράινερ και Άννα, μαθητές γυμνασίου, ζουν την κακομοιριά των μικροαστικών συνθηκών. Ο Χανς είναι γιός ενός σοσιαλιστή εργάτη που σκοτώθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και η Σοφία είναι γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας. Μέσα στη δυσαρέσκεια και την ανία οι νεαροί καταβροχθίζουν βιβλία του Καμύ, του Σαρτρ, του Νίτσε, του Μπατάιγ και του ντε Σαντ και συζητούν για την ελευθερία, τον αναρχισμό και την ομορφιά της βίας. Εκφράζοντας την εξέγερσή τους επιτίθενται τη νύχτα εναντίον περαστικών. Στόχος όλως των επιθέσεών τους είναι να ξεχωρίσουν από τη μεγάλη μάζα. "Πρέπει επιτέλους να γίνει κανείς άτομο". Αλλά πίσω από τις υπαρξιακά καμουφλαρισμένες ενέργειές τους κρύβεται η απεγνωσμένη επιθυμία για κοινωνική άνοδο, είτε μέσω της μόρφωσης και της διανοουμενίστικης συμπεριφοράς είτε επιδιώκοντας να παντρευτούν την κόρη των μεγαλοαστών. Είναι όμως -και παραμένουν- "αποκλεισμένοι".