ΑΦΙΛΟΞΕΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ Στην τραμουντάνα γύρισε και πού απανεμιά, βόρεια θάλασσα, φαρμάκι ο αέρας να στενάζει, τα στράλια σφυρίζουν, η πλώρη στον πάγο βογκά, με μια πορεία μέσα σ’ ένα ζόφο που πονάει. Το καραβοφάναρο, στοιχειό που σε τρομάζει, κι η σειρήνα του, στ’ ανέμου την ανάσα τη βαριά κι’ απ’ το στρόβιλο η καμπάνα στη πλώρη να βαράει. κουράγιο παίρνεις στου Skagen το φανάρι δεξιά. Κάλλιο μουσώνες στον απέραντο Ινδικό, κι’ όχι αλγεινές θάλασσες π’ ο χρόνος δεν περνάει, στην κόφα κάτω από της πορείας τον φανό, να κοιτάς το σκοτεινό τ’ απέραντο, με κονοκιάλι.