Στους κομπάρσους της ηδονής, ο έρωτας είναι φύση, είναι μοίρα, είναι ατέρμονη αναζήτηση. Στους αναλφάβητους του έρωτα, ζωή είναι η ενσάρκωση όλων των χαμένων ονείρων που πασχίζουν να ξαναγεννηθούν. Στους παραχαράκτες της ευτυχίας, ευτυχία είναι ένα μικρό κουβάρι που ξετυλίγεται. Για τον ήρωα του βιβλίου, Δημήτρη Παπαϊωάννου, ο έρωτας είναι σαν το Θεό: ο καθένας μας τον αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο. Κι αν οι ποιητές τον ύμνησαν ή τον απαρνήθηκαν, αν η επιστήμη τον αγνόησε, αν ο πολύτιμος και μοναδικός πόθος μιας ζωής μάς οδηγήσει τελικά στην ολοκληρωτική ευτυχία ή στην απόλυτη τρέλα, είναι βέβαιο ότι όλοι, κάποια στιγμή, ακολουθούμε το δρόμο του· με υπομονή κι επιμονή, φόβο κι ελπίδα, ελεύθεροι μα δέσμιοι, παίρνουμε το μονοπάτι της καρδιάς.