Τά Passion’s, ἄν καί ποιήματα, θά μποροῦσαν νά εἶναι σελίδες μιᾶς νουβέλας ὅπου ὁ ἥρωας καταγράφει τό ψυχολογικό κλῖμα ἑνός αἰσθήματος πού βιώνει, μεταξύ ἔρωτα καί πάθους. Ἀντιστοιχία θά μποροῦσε νά βρεῖ κανείς στό κείμενο τῆς Ματθίλδης Σεράο (1856-1927) στό βιβλίο της «Κι ἐκείνη δέν ἀπήντησε» ὅπου ἡ συγγραφέας, ὑπό μορφή ἀναπάντητων ἐπιστολῶν, περιγράφει τόν ἔρωτα ἑνός ἄντρα σέ μιάν ἄγνωστη. Κατά κάποιον τρόπο, ὁ Στέφαν Τσβάϊχ περιγράφει στό «Εἰκοσιτετράωρο μιᾶς γυναίκας» τά αἰσθήματά της. Ἀκόμη καί στά «Ἀνεπίδοτα γράμματα» τοῦ Ἄρη Ἀλεξάνδρου ἤ σέ ποιήματα τοῦ Μπωντλέρ βρίσκουμε στοιχεῖα ἀνάλογα μέ τόν ἥρωα τοῦ Passion’s. Τά αἰσθήματά του ὁδηγοῦνται στά ἄκρα, καθώς χάνει τόν ἔλεγχο τοῦ πραγματικοῦ, ὥσπου νά γυρίσει ἀπ’ τήν κόλαση στή ζωή.