Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται η ψυχαναλυτική ανάγνωση των ομηρικών επών και η κατάδειξη των θεμελιωδών εναρκτήριων ψυχικών κινήσεων του ομηρικού ανθρώπου. Βασιζόμενος σε πλήθος ομηρικών αποσπασμάτων, ο συγγραφέας αναλύει ψυχαναλυτικά, γλωσσολογικά και φιλοσοφικά τις ψυχικές διεργασίες που εκκινούν από τα πρωτόγονα συναισθήματα της έριδας και του χόλου για να οδηγήσουν στην εγκατάσταση των εννοιών του χώρου, του χρόνου και της δημιουργικότητας του λόγου χάρη στην αναγνώριση από τον άνθρωπο της θνητότητάς του. Η αφηγηματικότητα, η δημιουργικότητα και το τραγικό των Ομηρικών επών φωτίζονται από τον πρωτότυπο λόγο του Κ. Αρβανιτάκη με τρόπο που, αν δεν ανακαλύπτει την ιστορία αυτής της φάσης της ανάδυσης του ελληνικού και του ευρωπαϊκού πνεύματος, σίγουρα προτείνει μία ενδιαφέρουσα ανακατασκευή του πλαισίου μέσα στο οποίο αυτή συντελέστηκε. Ένα βιβλίο που σίγουρα μας βγάζει από τα στερεότυπα με τα όποια έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον Ομηρικό κόσμο.