Κουβέντες ανθρώπων από τα παλιά τα χρόνια για τα πάθη της ζωής και το ένστικτο θαύμα της προσδοκίας. Από τη γη στον ουρανό ο αέρας κράτησε τις φωνές τους και μας τις γυρίζει αντίλαλο μακρινό μέρες και νύχτες μέσα σε ηλιαχτίδες και πέταλα λουλουδιών, σύννεφα, σταγόνες βροχής, χιόνι στα δέντρα των άστρων. Αφιερώνεται στην υγεία των παλιών καιρών και κυρίως των αθώων ανθρώπων που έζησαν στον τόπο μας στα παλιά τα χρόνια.