ΛΑΧΤΑΡΗΣΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ Λαχτάρησα τοὺς ἀνέμους μὲ τὰ μεγάλα φτερὰ τὰ αἱματοραντισμένα ποὺ σ’ ἁρπάζουν στὴ δίνη τους καὶ σ’ ἀνεβάζουν ψηλὰ στὴ γειτονιὰ τοῦ πυροδότη ἥλιου. Βαρέθηκα τὶς νωχελικὲς αὖρες καὶ τοὺς ψίθυρους ἀνάμεσα στὰ φύλλα. Χαρίζω τὰ ὀστᾶ μου στὸ γραῖγο καὶ στὸ σιρόκο νὰ τὰ κάμουν φλογέρες γιὰ τοὺς ἀντρίκειους σκοπούς των. Ἴσως τραγουδήσουν ἐκεῖνα ὅ,τι δὲν μποροῦνε τὰ χείλη μου τὰ κολλημένα στὸ χῶμα νὰ ποῦνε. (Το ποίημα προέρχεται από τη συλλογή Το σώμα της σιωπής, 1970)