Στην "Αποθήκη" οι περισσότεροι μάλλον θα βρείτε τον εαυτό σας (όπως όσοι ήδη το διάβασαν στη "Νέα Εστία"). Στα "Πορτοκάλια", αυτό που ίσως θα θέλατε να ζήσετε. Στη "Φλογέρα" τη μοναξιά της μεγαλούπολης. Στα "Καλλυντικά" μια γυναίκα που, σε πείσμα της ζωής που δεν της πηγαίνει καθόλου ρολόι, δεν το βάζει κάτω. Στο "Πάσχα" τον συγγραφέα και τα διλήμματά του. Στις υπόλοιπες από τις είκοσι μία ιστορίες σας αφήνω να διαπιστώσετε μόνοι το θέμα -ελπίζω. Συχνά, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω ανθρώπους που από αρκετές απόψεις έχουν παιδευτεί πιο πολύ από μένα. Και να τους ακολουθήσω ώς το τέλος. Δεν λείπουν στο βιβλίο αυτό οι σκέψεις που διατυπώνουν οι ήρωες για το σημερινό κοινωνικο-οικονομικό γίγνεσθαι, αλλά και για κόσμους πιο μακρινούς και ιδιότυπους. Ορισμένοι έχουν αναγάγει σε θέσφατο το μυθιστόρημα, ενώ και το διήγημα είναι εξίσου δύσκολο είδος λόγου. Στον γρήγορο κόσμο όπου ζούμε είναι, πιστεύω, και τα μικρά κείμενα ένας αποτελεσματικός και άμεσος τρόπος επικοινωνίας του συγγραφέα με τον αναγνώστη. Με "Τα πορτοκάλια" επιδιώκω και εύχομαι να πέτυχα την επικοινωνία αυτή. Μαρία Ζαούση