2086: Το τέλος του κόσμου. Ένα μυστηριώδες Κάλεσμα οδηγεί τους τελευταίους ανθρώπους στην Ακρόπολη της Αθήνας. Όταν πεθαίνει και ένα ακόμα μέλος της κοινότητας που σχηματίζεται εκεί, ο Γιώργος από την Κρήτη, μοναδική συντροφιά του νεαρού αφηγητή απομένει ο αποκαλούμενος Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ένας υπεραιωνόβιος άνδρας. Ο Σαίξπηρ θυμάται ακόμα πώς ήταν ο κόσμος τότε που οι άνθρωποι μπορούσαν ακόμα να κάνουν παιδιά ή απλώς να κολυμπήσουν στα ποτάμια. Ο νεαρός "δεν έχει δει ποτέ τον ουρανό ανέφελο". Με οδηγό τις αναμνήσεις τους και αποσπάσματα από κείμενα μεγάλων συγγραφέων, οι δύο τελευταίοι άνθρωποι προσπαθούν να ανακαλύψουν τις αιτίες του αφανισμού ακόμα και όσων είχαν συγκεντρωθεί λίγο νωρίτερα πλάι στις Καρυάτιδες. Χρειάζεται άραγε μια καταστροφή, αναρωτιέται ο Σαντιάγο Αμιγκορένα, για να μπορέσει ο άνθρωπος να κινητοποιηθεί από την ομορφιά ενός απλού ρόδου; Συγγραφέας, σκηνοθέτης και σεναριογράφος - "Τα τελευταία μου λόγια" μεταφέρονται το 2019 στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές τον Νικ Νόλτε, τη Σάρλοτ Ράμπλινγκ, και τον Στέλαν Σκάρσγκαρντ - ο γαλλοαργεντινός Σαντιάγο Αμιγκορένα (γεν.1962) μέσα από την περιπέτεια των τελευταίων ανθρώπων πραγματεύεται, όπως γράφει η μεταφράστρια του Τιτίκα Δημητρούλα, "ποικίλες εκφάνσεις της δυστοπίας στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο, στις μυθικές και φιλοσοφικές τους διαστάσεις". Καίριο ρόλο στην ανάδειξη αυτών των διαστάσεων παίζουν δύο σημαντικά κείμενα: ο Υπερίων του Friedrich Holderlin, στον οποία αναφέρεται στο επίμετρο της η Αναστασία Αντωνοπούλου και ο Κένταυρος του Maurice de Guerin, ο οποίος συμπεριλαμβάνεται στην έκδοση σε μετάφραση Σωτήρη Σκίπη.