(...Ο ήλιος σκάει μύτη πίσω από το βουνό και με χαιρετάει από μακριά ενώ η σελήνη μένει για λίγο και μετά αποχωρεί κάνοντάς μου νόημα ότι θα ξαναβρεθούμε το βράδυ. Το αεράκι, η ρυθμική, μονότονη βουή των κυμάτων και η απαλή επαφή με την άμμο με προτρέπουν να διώξω όλη την κακή ενέργεια και το παράπονο που έχω μαζέψει μέσα μου. Δίπλα μου χοροπηδάει το αφρόψαρο προσκαλώντας με σε αγώνα ταχύτητας. Οι συχνές ριπές αμμοθύελλας με τσιγκλάνε φιλικά γεμίζοντας τα ρουθούνια και τ' αυτιά μου με άμμο, αλλά δεν με διώχνουν... Γεια σου, ήλιε μου! Γεια σου, βασιλιά μου! Να είσαι πάντα καλά εκεί ψηλά που φέγγεις και μας προστατεύεις!...)