Η ευχούλα ταξιδεύει. Γνωρίζει ζωάκια, παίζει με το φίλο της τ' αγέρι, κολυμπάει σε νερά, αποκοιμιέται σε φυλλώματα... Η ευχούλα ανήκει στη Φύση. Γεννιέται απ' τα σπλάχνα της και ζει στην αγκαλιά της... Η ευχούλα μελαγχολεί, ονειρεύεται. Περισσότερο αγαπά παρά σκέφτεται. Και μονίμως ταξιδεύει... Η ευχούλα στέκει στο πλάι του ανθρώπου, αναστενάζει μαζί του και ζαλίζεται στη δική του παραζάλη. Κι όσο τον βλέπει θλιμμένο, τόσο παλεύει να βάλει τα γράμματά της στη σειρά "για να του πει κάτι και να τον παρηγορίσει"... Η ευχούλα ταξιδεύει. Κι ίσως το ταξίδι της αυτό να είναι και ο δρόμος της δικής μας ελπίδας...