Με ρώτησες για την νεότητα, τις μέρες του περιορισμού σου… «Πώς έδεσε πισθάγκωνα την κόρη Ελευθερία και πώς παρέδωσε τα υπάρχοντά της στη φατρία των θηρευτών;» Σου απάντησα… «Οι άμυνες είναι υπόθεση προσωπική, γιατί τις διαχειρίζεσαι μονάχα με τον νου σου». Μα εμείς δεν ξεκλειδώσαμε τα λουφαγμένα περιθώρια σκέψης για τις τίγρεις. Στης ανασφάλειας τη λατύπη γίναν ρινίσματα οι ψυχές.Δες με λοιπόν σα μορατόριο της στερνής σελήνης. Δες με και χόρεψέ με… Χόρεψέ με! Χόρεψέ με… ως το τέλος της αγάπης!