ΧΟΤΕΛ ΑΤΛΑΝΤΙΣ Εκείνο το καλοκαίρι τα ερμαφρόδιτα πουλιά θέλησαν κάτι άλλο Η Αντιγόνη έφυγε τα τσιγάρα τέλειωσαν κι ο άρχοντας έμπηξε το καρφί δίχως οίκτο Έβλεπα από μακριά τις καλύβες που σχημάτιζαν τον Πύργο και κατάλαβα πως ποτέ δεν θα φτάσω Θυμάμαι τα μάτια σου που μου έδιναν ελπίδα - γιατί κανένας δεν μπορεί μόνος του - Σε ποιον να πεις πως ο Πύργος δεν υπάρχει; H Αντιγόνη υπέκυψε στον άρχοντα Και τώρα Τι;