"Φεύγει. Κι είμαι έτοιμη να φύγω κι εγώ. Για πάντα. Το όνειρο τελειώνει. Ο εφιάλτης ξαναρχίζει. Είμαι η Λευκή Θαλασσινού. Είμαι δεκαεπτά χρονών. Είμαι μόνη στην έναστρη νύχτα... Μόλις έχω κάνει έρωτα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Με τον άντρα της ζωής μου. Με τον άντρα μιας άλλης". "Η Λευκή ονειρευόταν. Η Μπλανς μόνο βιώνει. Η Λευκή έζησε και πέθανε για τον απόλυτο έρωτα. Η Μπλανς αναδύθηκε από τις στάχτες της Λευκής μόνο σαν σώμα, που ζει για να δοκιμάζει, για να συλλέγει εμπειρίες, για να γεύεται καθετί καινούριο και ακραίο..." Ακραίο που ενσαρκώνουν άντρες φλερτάροντας μαζί της μα και με την καταστροφή. Ακραίο που ενσαρκώνει η ίδια προσπαθώντας να βρει τις ισορροπίες της. Όμως, γίνεται μέλλον χωρίς παρελθόν;